Czy nadżerkę trzeba leczyć?

autor: Agata Cygan | 24.05.2014

Jak leczyć?

Badanie ginekologiczne, diagnozujące przyczyny pojawienia się nadżerki oraz pobranie wymazu cytologicznego, którego celem jest sprawdzenie stanu komórek nabłonka szyjki macicy, pozwalają ustalić odpowiedni rodzaj leczenia. Wyróżniamy dwa główne sposoby: leczenie zachowawcze oraz zabiegowe. Leczenie zachowawcze farmakologiczne polega na aplikowaniu leków przeciwzapalnych oraz stymulujących nadżerkę do gojenia się i jest stosowane w przypadkach, kiedy zmiany są niewielkie i nie występuje zagrożenie powikłań. Koagulacja chemiczna, również traktowana jako leczenie zachowawcze, polega na zastosowaniu specjalnych preparatów chemicznych, których celem jest zlikwidowanie chorego nabłonka. Żadna z tych metod nie znajduje jednak zastosowania, jeżeli nadżerka posiada większe rozmiary. Wówczas konieczne jest podjęcie leczenia zabiegowego. Zaliczamy do niego:

  • elektrokoagulację (wypalanie) – usuwanie nadżerki za pomocą iskry elektrycznej;
  • kriokoagulację (zamrażanie) – usuwanie nadżerki przez zamrożenie jej za pomocą ciekłego azotu
  • fotokoagulację (laseroterapia) – usuwanie nadżerki za pomocą końcówki, emitującej fale świetlne.

Leczyć? Nie trzeba!

Może się zdarzyć, że ginekolog, który w czasie rutynowego badania wykryje zmianę, zaleci jedynie obserwację i regularne kontrole, które pozwolą sprawdzić, czy nadżerka nie wywołuje kolejnych zmian. Pytanie, czy naprawdę warto czekać? Czy nie lepiej pozbyć się problemu w początkowym jego stadium?

Jak się okazuje, nie każda nadżerka jest groźna i niektórych zmian nie trzeba leczyć, bo miną samoistnie. Może ona bowiem występować pod różnymi postaciami: właściwą, rzekomą lub wrodzoną. Pierwsza z wymienionych powstaje na skutek urazów mechanicznych, chemicznych, a także stanów zapalnych. Odznacza się ubytkami w nabłonku, dlatego leczenie polega na uzupełnieniu powstałych ubytków. Najczęściej jednak, schorzenie występuje pod postacią tzw. erytroplakii (nadżerka rzekoma) i polega na zastąpieniu jednego rodzaju nabłonka przez inny. Diagnozuje się ją z reguły u kobiet w wieku rozrodczym. Ta może zniknąć samoistnie, o ile dojdzie do wykształcenia się nowego, prawidłowego nabłonka. Temu rodzajowi nadżerki towarzyszy jednak ryzyko wystąpienia dysplazji – stanu przednowotworowego raka szyjki macicy, a pojawia się u kobiet, które kilka razy rodziły, zmagają się z częstymi zakażeniami szyjki macicy i pochwy, miały kilku partnerów seksualnych bądź też wcześnie rozpoczęły współżycie.

Nadżerki wrodzone pojawiają się u kobiet dojrzałych, aktywnych płciowo, które odbyły wiele stosunków seksualnych, rodziły bądź też przez długi czas stosowały antykoncepcję hormonalną. Schorzenie jednak może się też pojawić u kobiet młodych, które nie rozpoczęły współżycia płciowego. W takim wypadku, jeśli schorzeniu nie towarzyszą żadne infekcje narządów rodnych, zmiany wywołane nadżerką są drobne i nie ma ryzyka powikłań, podjęcie leczenia nie jest konieczne. Wskazane jest jedynie przeprowadzenie badań, które wykluczą istnienie zmian nowotworowych.

Nadżerka, bardzo często znika samoczynnie w momencie, kiedy nabłonek płaski zupełnie ją przykryje.

Leczenie: niekonieczne, kontrola: wskazana

To, że nie każda nadżerka jest groźna i niektórych zmian nie trzeba leczyć, nie oznacza jednak, że należy je zostawić samej sobie – obserwacja i regularna kontrola są wskazane w każdym wypadku! Pamiętajmy też, że zwykłe badanie ginekologiczne to za mało, by stwierdzić, że nie wymaga ona leczenia. Konieczne jest badanie cytologiczne i kolposkopowe, których wyniki pozwolą dokładnie określić charakter zmian w szyjce macicy. Leczenie jest konieczne w sytuacji, kiedy zmiany są duże bądź generują wytwarzanie dużej ilości śluzu (czasami obydwa czynniki występują jednocześnie). Śluzowa wydzielina powoduje bowiem zmianę pH pochwy z kwaśnego na takie, które sprzyja powstawaniu zakażeń. Podjęcie leczenia jest też wskazane w sytuacji, kiedy nadżerce towarzyszą poważne objawy, jak bóle krzyżowo-lędźwiowe, bóle podbrzusza czy obfite krwawienia po stosunku.

I jeszcze jedna sytuacja, kiedy leczenie nadżerki nie jest wskazane. To ciąża. Przyczyną występowania tego schorzenia w ciąży są z reguły zmiany hormonalne, związane z odmiennym stanem. Leczenie nadżerek w ciąży nie jest jednak zalecane – korzystnie z tym poczekać do rozwiązania. Sugeruje się natomiast, by ciężarna poddała się badaniom w kierunku infekcji, które mogą odpowiadać za chorobę, a więc chlamydię, rzeżączkę, waginozę bakteryjną i kiłę. O ile bowiem nadżerka w ciąży nie jest groźna, wspomniane infekcje – już tak. Warto jednak uspokoić przyszłe mamy – zwykła nadżerka w żaden sposób nie wpływa na ciążę ani nie zagraża dziecku.

prOVag żel

@ śledź nas na instagramie
Ten komunikat o błędzie jest widoczny tylko dla administratorów WordPressa

Błąd: nie znaleziono kanału.

Przejdź na stronę ustawień kanału Instagramu, aby utworzyć kanał.

powrót do góry