Tajemniczy guziczek rozkoszy
Łechtaczka znajduje się na szczycie sromu. Część widoczna mieści się powyżej pochwy i ma rozmiar ziarnka groszku. Większa część jest organem wewnętrznym. Przeciętna łechtaczka ma trzon o długości około 2 cm z dwoma ciałami jamistymi, zakończony żołędziem średnicy około 4 mm. Trzon łechtaczki kończy się wierzchołkiem, który wraz z pokrywającą go cienką skórką (tzw. napletkiem łechtaczki) tworzy żołądź. Trzon łączy się ze spojeniem tzw. więzadłem wieszadłowym. Oba ciała jamiste oddziela niepełna przegroda, zaś każde ciało jest otoczone błoną białawą. Wewnątrz ciał znajdują się jamki, rozdzielone niepełnymi beleczkami zbudowanymi z mięśni gładkich oraz tkanki łącznej. Pod wpływem bodźców nerwowych ciała jamiste napełniają się krwią i dochodzi do „wzwodu”. Skąd bierze się krew? Łechtaczkę zaopatrują w nią tętnica głęboka łechtaczki oraz tętnica powierzchowna łechtaczki.
Pamiętaj!
Łechtaczki różnią się między sobą rozmiarem. Budowa warg sromowych u kobiety wpływa na to, jak bardzo jest wyeksponowana i widoczna.
Podobnie jak błona dziewicza, łechtaczka nie ma funkcji anatomicznej, jest jednak ważna dla kobiety, ponieważ pozwala jej czerpać przyjemność ze współżycia (schodzi się w niej dwa razy więcej zakończeń nerwowych niż w męskim członku). Dlatego często nazywana jest guziczkiem rozkoszy.
Ciekawostka!
Jak znaleźć łechtaczkę? Dotknij dłonią wzgórka łonowego. Dwa zewnętrzne fałdy to wargi sromowe większe. Rozchyl je. Pod nimi znajdują się wargi sromowe mniejsze. Tam, gdzie się łączą wyczujesz zgrubienie wielkości ziarenka groszku. To właśnie łechtaczka.
Czy mam powiększoną łechtaczkę?
Przerost łechtaczki to choroba zwana klitoromegalią. Aby ją zdiagnozować lekarz posługuje się Skalą Pradera, która określa stopień maskulinizacji zewnętrznych narządów płciowych u kobiet. Skala ma pięć stopni. Ostatni z nich oznacza łechtaczkę przypominającą męskiego członka oraz zrośnięcie warg sromowych.
Powiększenie łechtaczki jest skutkiem wrodzonego przerostu nadnerczy lub zespołu Edwardsa (choroba genetyczna związana z obecnością dodatkowego chromosomu 18). Najczęściej przerost łechtaczki jest wrodzony, ale może także pojawić się wskutek zaburzeń hormonalnych (przerost nadnerczy, zespół policystycznych jajników, nowotwory gonad, nadnerczy czy pęcherza moczowego). Jedną z przyczyn przerostu łechtaczki mogą być także zmiany nowotworowe.
Aby zdiagnozować klitoromegalię bada się poziom androgenów u kobiety (testosteron, DHEA-S). Lekarz często zleca także tomografię jamy brzusznej i miednicy, ponieważ mogą one wykluczyć obecność guza jajnika czy nadnerczy.
Jak się leczyć?
Leczenie przerostu łechtaczki jest uzależnione od przyczyn, jakie ją wywołują. Zazwyczaj jest oparte na środkach farmakologicznych i zabiegach chirurgicznych. Najczęściej zmniejszenie powiększonej łechtaczki wykonuje się przez resekcję chirurgiczną. Jednak może się to wiązać z upośledzeniem unerwienia łechtaczki. Niektórzy lekarze stosują także wycięcie fragmentu powiększonej łechtaczki za pomocą skalpela harmonicznego.
Ciekawostka!
Najdłuższa zmierzona do tej pory łechtaczka ma ponad 10 cm długości.
Współcześnie istnieje możliwość zmniejszenia oraz powiększenia łechtaczki. Zajmuje się tym dziedzina chirurgii zwana klitoroplastyką. Jak wynika z badań rocznie aż 20 tysięcy kobiet w Stanach Zjednoczonych poddaje się zabiegowi zmniejszenia powiększonej łechtaczki. Ważne, aby decydując się na zabieg pamiętać o ryzyku, jakie ze sobą niesie. Niewłaściwe użycie skalpela może uszkodzić drogi nerwowe i odebrać możliwość przeżywania orgazmu.
