Szyte na miarę
Łatwo się domyślić, że mówiąc o ideałach lat 40. mamy na myśli te, ukształtowane przede wszystkim w drugiej połowie dekady. Wojna światowa nie sprzyjała kreowaniu stylu ani wyznaczaniu trendów. W Europie dominowały skromne, funkcjonalne ubrania, mundurki, garsonki, koszule, mało kobiece bluzki, szmizjerki, oficerki, kopertówki lub torebki na krótkim pasku. Za oceanem okres ten nadal sprzyjał podkreślaniu talii i eksponowaniu walorów kobiecego ciała.
Sukienki, spódnice, bluzki były skrojone na miarę, dopasowane w pasie, co dodatkowo podkreślano paskiem lub gorsetem. Wybierano raczej zwiewne sukienki, rozkloszowane, dobrze układające się wzdłuż linii bioder, zwykle sięgające połowy łydki, do tego odkryte ramiona i duże dekolty. Nosić zaczęto nylonowe rajstopy. Najmodniejsze były buty na słupku lub korku, o okrągłych czubkach. Kobiety preferowały starannie ułożone fryzury, ładnie upięte fale lub fantazyjne koki, którym nie dane było wymknąć się spod kontroli właścicielki.
Charakterystycznymi rysami tego okresu są ołówkowa spódnica, trencz oraz długie, skórzane rękawiczki. Jako dodatki wybierano kapelusze, ozdobne paski, klipsy oraz delikatne naszyjniki.
Usta malowały ciemną, czerwoną szminką, twarz pudrowały na blady kolor, starannie regulowały brwi i lekko podkreślały je kredką, nie wychodzącą poza kształt oka. Przydymiony makijaż lat 30. zastąpiły więc delikatnie wymalowane oczy i rumiane policzki.
Pin-up girls
Określeniem tym często nazywa się trend, wywodzący się właśnie z lat 40. Pin-up girls (dziewczyny pin-up) oznaczać miało dziewczyny piękne i uśmiechnięte, noszące rozkloszowane sukienki lub skąpe stroje. Nazwa wywodzi się stąd, że ich wizerunki pojawiały się głównie na plakatach, które mężczyźni przypinali nad łóżkami. Trend był kontynuowany także w kolejnej dekadzie, a jego prowodyrką była wówczas Marylin Monroe.
Współcześnie mówiąc o pin-up girls mamy na myśli kobiety, które kontynuują modę tamtych lat – mocne czarne kreski nad górnymi powiekami, długie, często dopinane rzęsy, mocno podkreślone na czerwono usta, przyrumienione policzki, loki podpięte po bokach i grzywki. Jedną z bardziej znanych stylizacji pin-up girl jest tzw. stylizacja marynarska – granat z bielą lub czerwień z bielą oraz stylizacja cukierkowa – kwieciste sukienki rozkloszowane na dole, groszki, paski lub prążki, do tego często kokardy i wisienki.
Rita Hayworth
Margarita Carmen Cansino, amerykańska aktorka hiszpańskiego pochodzenia, znana bardziej jako Rita Hayworth, pochodziła z rodziny o tradycjach „tancerskich”. Rodzice – zawodowi tancerze, od początku zabierali córkę na swoje występy i szybko zaszczepili w niej miłość do tańca. Zaczęła już jako dziecko, potem została zauważona przez jednego z szefów wytwórni 20th Century Fox i zadebiutowała na wielkim ekranie.
Pod presją wytwórni Rita poddała się szeregowi bolesnych zabiegów, zmieniła także kolor włosów na rudy. Życie prywatne Rity naznaczone było porażkami, nie miała szczęścia w miłości. Jako zawodowa tancerka mogła poszczycić się wspaniałym ciałem i doskonałą formą, co pozwalało jej na noszenie dopasowanych ubrań, podkreślających kształty: biust, talię i biodra. Była jedną z czołowych przedstawicielek stylu pin-up girl lat 40.
Inspiracje z lat 40.
Najchętniej wykorzystywanym dziś elementem czwartej dekady jest makijaż. Nadal widoczny na twarzach modelek na wybiegach, ciągle kusi jego zmysłowość, ekstrawagancja i styl. Można go zauważyć u niektórych, również polskich gwiazd (np. Justyna Steczkowska), po tego typu make-up chętnie też sięgają panie, przygotowujące się na większe wyjścia. Poza wszelkimi skojarzeniami damskiej garderoby tego okresu ze strojami męskimi, ówczesne panie prezentowały się bowiem wyjątkowo kobieco i romantycznie. Udowadniają, że minimalizm może równie silnie przyciągać męskie spojrzenia, co rzucająca się w oczy zmysłowość i seksapil.
