Niemożność utrzymania moczu
Istnieje kilka rodzajów schorzenia, którego głównym objawem jest niemożność utrzymania moczu:
- inkontynencja parcia – polega na odczuwaniu uczucia parcia przy niewielkiej nawet ilości moczu w pęcherzu;
- inkontynencja stresowa – wysiłkowe nietrzymanie moczu, spowodowane osłabieniem mięśni miednicy oraz wzrostem ciśnienia w jamie brzusznej. W tym przypadku do wydalania moczu dochodzi np. podczas śmiechu, kaszlu, kichania, dźwigania ciężkich przedmiotów;
- inkontynencja mieszana – łączy dwie powyższe formy;
- nietrzymanie moczu z przepełnienia – spowodowane zawężeniem cewki moczowej;
- odruchowe nietrzymanie moczu – wywołane dysfunkcją układu nerwowego;
- pozacewkowe nietrzymanie moczu – objawia się stałą utratą uryny, która może przedostawać się prosto do jamy brzusznej.
Ponadto, nietrzymanie moczu może występować przy chorobach urologicznych, ginekologicznych, neurologicznych, internistycznych, a także po przebytych urazach, w chorobach nowotworowych i przy wadach wrodzonych.
Wysiłkowe nietrzymanie moczu
Jak sama nazwa wskazuje, wysiłkowe nietrzymanie moczu objawia się mimowolnym upuszczaniem moczu podczas wysiłku. Początkowo jedynie większego, ale z czasem objaw może występować nawet w efekcie drobnej z pozoru czynności (kichanie, kaszel), a w skrajnych przypadkach – także podczas spoczynku.
Jakie są jego przyczyny? Wysiłek u osób cierpiących na opisane schorzenie podnosi ciśnienie w brzuchu, a niekontrolowany wyciek jest spowodowany nieprawidłowo działającym mechanizmem zamykania cewki moczowej. Można rozróżnić dwa rodzaje tego schorzenia, które jednak – co warto zaznaczyć – często występują jednocześnie. To typ anatomiczny, którego powodem jest nadmierna ruchomość pęcherza i cewki moczowej oraz typ zwieraczowy, spowodowany osłabieniem mięśnia zwieracza cewki.
Najczęstszymi przyczynami schorzenia są sytuacje, które powodują bezpośrednie uszkodzenie mięśni miednicy, nerwów bądź uszkodzenie innych struktur, które odpowiadają za podtrzymywanie miednicy, a więc mięśni i tkanki łącznej. Może być to poród, objawy menopauzy, wrodzone wady tkanki łącznej, przebyte operacje cewki moczowej czy radioterapia.
Istnieją także czynniki, które w znaczny sposób przyczyniają się do wystąpienia schorzenia, a są to: otyłość, predyspozycja do zaparć, palenie tytoniu, infekcje intymne, choroby neurologiczne. Warto także zauważyć, że nietrzymanie moczu może być środkiem ubocznym przyjmowania leków.
Leczenie
Wysiłkowe nietrzymanie moczu można leczyć zarówno zachowawczo (w tym farmakologicznie, fizykoterapia, ćwiczenia), jak i chirurgicznie (w jego ramach wykonuje się plastykę krocza, plastykę pochwy lub plastykę cewki moczowej). Jednak niezależnie od rodzaju leczenia, kluczowa jest zawsze gruntowna ocena schorzenia oraz określenie konkretnej jego przyczyny.
